Niemand claimt anderen voor z’n plezier. Dat durven we wel stellen. We zien dat claimgedrag een wanhopige poging is tot gezien worden en zich gehoord weten. Zo vertelt ook Hans ons. Hij is een van onze dienstverleners, die volgens eigen zeggen een rustige man is, die zonder teveel intonatie en met korte zinnen spreekt tegen Annie, onze dame met claimgedrag. Voor haar is Hans er: met aandacht, en aanraking af en toe.
Want Annie is een lieve vrouw met dementie. Je denkt door de starende blik in haar ogen dat je haar niet kunt bereiken, maar dat is wel zo: dat voel je aan haar handen, ze knijpt soms heel licht. Ze vindt het heerlijk dat je bij haar bent, er voor haar bent, in die voor haar onbegrijpelijke wereld waar ze in terecht is gekomen.